آرامش ابدی

ذهن پنهان

آرامش ابدی

ذهن پنهان

دل آواره

بهار و جوانی دور نرفته اند 

ولی این منم که به پیری گراییده ام 

همه جا زندگی در تکاپوست 

مگر در سینه من 

قرار گیر ای دل 

دل های خانه نشین خوشبخت ترند 

دل های آواره بی قرارند 

چون نمی دانند در کجا آرام گیرند 

ای دل من قرار گیر در سینه ات

دریای شور انگیر چشمانت چه زیباست  

       

          آنجا که باید دل به دریا زد همین جاست 

 

(print image)

کسی در سکوت ترا می خواند